Εργατικές διαφορές. Δανεισμός εργαζομένων. Γνήσια και μη γνήσια σύμβαση δανεισμού. Δικαιώματα και υποχρεώσεις μερών. Διαθεσιμότητα εργαζομένων. Προϋποθέσεις. Καταγγελία συμβάσεως εργασίας. Κατάχρηση δικαιώματος. Αρση αυτοτέλειας νομικού προσώπου. Δημόσιες επιχειρήσεις. Εγκυρότητα προσλήψεων. Οι ενάγοντες προσλήφθηκαν από την δεύτερη εναγομένη θυγατρική της πρώτης εναγομένης για να εργαστούν στην ουσία στην πρώτη εναγομένη. Η μεθόδευση αυτή γινόταν για να εισπράξει επιδοτήσεις η δεύτερη εναγομένη. Η δεύτερη εναγομένη
δεν ήταν αυθύπαρκτη και εξαρτιόταν από την πρώτη εναγομένη με την οποία ήδη και
συγχωνεύτηκε. Η πρώτη εναγομένη πωλήθηκε και η νέα διοίκηση ζήτησε από τους εναγομένους να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις εργασίας με μικρότερες αποδοχές. Οι εργαζόμενοι δεν δέχθηκαν. Ως μέτρο πίεσης οι 11 πρώτοι εναγόμενοι τέθηκαν σε διαθεσιμότητα και οι λοιποί απολύθηκαν. Απαράδεκτο ως αόριστο το αίτημα για επαναπρόσληψη αυτών αφού δεν ορίζεται από ποια από τις δύο εταιρείες. Παραδεκτή και νόμιμη η αγωγή ως προς το αίτημα να αναγνωριστεί άκυρη η καταγγελία της εργασίας τους και να τους καταβληθούν μισθοί υπερημερίας μέχρι την συζήτηση της αγωγής και ως προς τις δύο εταιρείες ως σε ολόκληρο υπόχρεες. Μη νόμιμο το αίτημα ως προς το διάστημα μετά την συζήτηση της αγωγής. Κρίθηκε ότι συντρέχει άρση της
αυτοτέλειας του νομικού προσώπου. Η πρώτη εναγομένη ήταν η εργοδότρια τους και
χρησιμοποιούσε την δεύτερη εναγομένη για να εισπράττει επιδοτήσεις και για να αποφύγει τις υποχρεώσεις της απέναντι στους εργαζόμενους. Δεν υφίσταται συμπαιγνία των εργαζομένων επειδή υπέγραψαν τις συμβάσεις δανεισμού. Η θέση σε διαθεσιμότητα και η απόλυση δεν έγιναν με αντικειμενικά κριτήρια αλλά ως μέσο πίεσης των εργαζομένων για την υπογραφή των ατομικών συμβάσεων με μείωση των αποδοχών τους. Η μελέτη που επικαλείται η εναγομένη λήφθηκε μεταγενέστερα. Ο ισχυρισμός της εναγομένης ότι οι σχέσεις εργασίας ήταν άκυρες γιατί έπρεπε να προσληφθούν μέσω ΑΣΕΠ δεν αποδείχθηκε καθώς δεν αποδείχθηκε ότι η πρώτη εναγομένη κατά την πρόσληψη των εναγομένων ήταν δημόσια επιχείρηση. Απορρίπτει ισχυρισμό της εναγομένης περί συμψηφισμού των οφειλομένων με τις καταβληθείσες αποζημιώσεις απολύσεως. Ενσταση της εναγομένης περί καταχρηστικής ασκήσεως δικαιώματος ότι ηθελημένα έμειναν άνεργοι οι ενάγοντες για μεγάλο χρονικό διάστημα για να εισπράξουν μισθούς υπερημερίας δεν αποδείχθηκε. Από τα οφειλόμενα κατά την εκτέλεσης της απόφασης θα γίνει εκκαθάριση των καταβληθέντων λόγω διαθεσιμότητας. Μερικά δεκτή η αγωγή.