Διαθεσιμότητα εργαζομένων από «εικονικό» εργοδότη. Νόμιμο το αίτημα προσωρινής αποδοχής των υπηρεσιών του μισθωτού εκ μέρους του εργοδότη κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων. Δεν συνιστά ικανοποίηση δικαιώματος. Μητρική και θυγατρική εταιρεία, οι οποίες αποτελούν έναν όμιλο, αφού η μητρική ελέγχει κυριαρχικά τη δεύτερη κατευθύνοντας τις χρηματοοικονομικές της λειτουργίες με σκοπό να έχει οφέλη και μόνο τυπικά οι αιτούντες ήταν προσωπικό της δεύτερης, αφού στη πρώτη παρείχαν την εργασία τους και μάλιστα τις εγκαταστάσεις της. Επομένως οι συμβάσεις εργασίας δανεισμού των αιτούντων από την θυγατρική προς την μητρική εταιρία είναι εικονικές. Στοιχεία που συνηγορούν στο γεγονός αυτό. Συνέπεια της εικονικότητας είναι ότι η εκδίωξη των αιτούντων από την μητρική εταιρία προκειμένου να μεταβούν στην θυγατρική αποτελεί βλαπτική μεταβολή των όρων της εργασίας τους, αφού η πρώτη καθης είναι πραγματική εργοδότριά τους. Καταχρηστική η θέση τους σε διαθεσιμότητα από την θυγατρική που ενεργούσε ως «όργανο» της μητρικής, εφόσον δεν είχε ως αιτία την μείωση της παραγωγικότητάς της, αλλά την άσκηση πίεσης στους αιτούντες προκειμένου να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις εργασίας, χάνοντας «κεκτημένα δικαιώματά» τους. Παραβίαση των όρων γνωστοποιήσεως της διαθεσιμότητας. Κρίση ότι όλες οι ανωτέρω πράξεις της πρώτης καθής συνιστούν μονομερή βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας των αιτούντων. Επιδίκαση μισθών
υπερημερίας για το μετά κι όχι το πριν την άσκηση της αιτήσεως χρονικό διάστημα. Λόγοι.