Διευθύνοντες υπάλληλοι. Εργασιακό καθεστώς τους. Καταγγελία σύμβασης εργασίας. Προϋποθέσεις για την εγκυρότητά της. Ο ισχυρισμός ότι ο εργαζόμενος επέδειξε ακαταλληλότητα προκειμένου να απολυθεί ώστε να εισπράξει την αποζημίωσή του, συνιστά ένσταση καταλυτική της αγωγής εκ μέρους του εργοδότη που στηρίζεται στο άρθ. 281 ΑΚ. Νομικά πρόσωπα. Πότε είναι δυνατή η άρση της αυτοτέλειάς τους, ιδίως όταν πρόκειται για μονοπρόσωπες εταιρείες. Απόλυση Διευθύνοντος υπαλλήλου, χωρίς την καταβολή αποζημιώσεως, ο οποίος αρχικά κατείχε τη θέση του Διευθυντή ενός καταστήματος της εναγομένης εταιρείας και στην αρχική του σύμβαση οριζόταν ότι η αποζημίωσή του δεν θα ήταν κατώτερη των 32.000 ευρώ, με την έννοια ότι σε
περίπτωση που η νόμιμη ήταν υψηλότερη, θα ελάμβανε την τελευταία. Αβάσιμος ο ισχυρισμός της εναγομένης ότι ο όρος αυτός περιείχετο σε προσύμβαση και δεν ισχύει πια διότι με την κατάρτιση της οριστικής συμβάσεως επήλθε σιωπηρή κατάργησή του, καθόσον δεν προκύπτει ότι τα μέρη, κατ΄ άρθ. 166 ΑΚ περί σύστασης προσυμφώνου, είχαν αναλάβει την υποχρέωση να καταρτίσουν μελλοντικά σύμβαση εργασίας, επομένως ο εν λόγω όρος παρέμεινε ισχυρός. Εξακολουθεί επομένως να του οφείλεται η αποζημίωση απολύσεώς του, ανεξαρτήτως της πλημμελούς ή μη εκτέλεσης των καθηκόντων του, η οποία πάντως δεν προέκυψε και ανεξαρτήτως του ότι στη θέση αυτή εργάστηκε για μικρό χρονικό διάστημα με ιδιαίτερα υψηλές αποδοχές. Απόρριψη των κονδυλίων που αφορούν την επιδίκαση αποδοχών και επιδόματος αδείας.